πρόσθιος

-α, -ο / πρόσθιος, -ία, -ον, ΝΑ

εμπρόσθιος, μπροστινός (α. «η πρόσθια όψη» β. «oἱ πρόσθιοι πόδες», Ηρόδ.

γ. «οἱ πρόσθιοι ὀδόντες», Ευρ.)

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το πρόσθιο

ανθρωπολ. ανθρωπομετρικό σημείο που βρίσκεται μεταξύ τών μέσων κοπτήρων στο κατώτερο σημείο τών άνω ούλων ή τής άνω γνάθου

αρχ.

(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ πρόσθια

τα μπροστινά μέρη, σε αντιδιαστολή με τα οπίσθια ή με τα πρανή («ἢ πρὸς τὰ πρόσθια τοῡ σώματος, ἢ πρὸς πρανῆ συμβαίνειν», Αριστοτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρόσθεν + κατάλ. -ιος (πρβλ. οπίσθ-ιος)].